Η επιφάνεια του φεγγαριού είναι καλυμμένη με νεκρά ηφαίστεια, κρατήρες που δημιουργήθηκαν από συγκρούσεις και ροές λάβας, μερικές από τις οποίες είναι ορατές ακόμη και με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια.
Οι πρώτοι επιστήμονες θεώρησαν ότι οι σκοτεινές εκτάσεις του φεγγαριού μπορεί να είναι ωκεανοί και γι ‘αυτό ονομάστηκαν mare, που στα λατινικά σημαίνει θάλασσα.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για περιοχές λάβας που ψύχθηκε απότομα. Πρώιμα στην ιστορία του φεγγαριού, το εσωτερικό ήταν αρκετά λιωμένο και το φεγγάρι μπορούσε να δημιουργεί ηφαίστεια…

" />

Από τι είναι φτιαγμένη η Σελήνη;

Η επιφάνεια του φεγγαριού είναι καλυμμένη με νεκρά ηφαίστεια, κρατήρες που δημιουργήθηκαν από συγκρούσεις και ροές λάβας, μερικές από τις οποίες είναι ορατές ακόμη και με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια.
Οι πρώτοι επιστήμονες θεώρησαν ότι οι σκοτεινές εκτάσεις του φεγγαριού μπορεί να είναι ωκεανοί και γι ‘αυτό ονομάστηκαν mare, που στα λατινικά σημαίνει θάλασσα.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για περιοχές λάβας που ψύχθηκε απότομα. Πρώιμα στην ιστορία του φεγγαριού, το εσωτερικό ήταν αρκετά λιωμένο και το φεγγάρι μπορούσε να δημιουργεί ηφαίστεια…

Read More

Το φεγγάρι της Γης, είναι το φωτεινότερο αντικείμενο στον νυχτερινό μας ουρανό. Φαίνεται αρκετά μεγάλο, επειδή είναι το πλησιέστερο προς στη Γη, ουράνιο σώμα. Είναι λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο (27%) του μεγέθους της Γης, μια αναλογία (1: 4) που στην ουσία είναι πολύ μικρή σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο πλανήτη και το φεγγάρι του. Το φεγγάρι της Γης, είναι το πέμπτο μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό σύστημα. Η μέση ακτίνα του φεγγαριού είναι 1.079,6 μίλια (1.737,5 χιλιόμετρα). Διπλασιάστε αυτά τα στοιχεία για να πάρετε τη διάμετρο: 3.475 χλμ., δηλαδή λιγότερο από το ένα τρίτο του πλάτους της Γης. Η ισημερινή περιφέρεια της Σελήνης είναι 6.783,5 μίλια (10.917 χλμ.)…

" />

Πόσο μεγάλο είναι το Φεγγάρι;

Το φεγγάρι της Γης, είναι το φωτεινότερο αντικείμενο στον νυχτερινό μας ουρανό. Φαίνεται αρκετά μεγάλο, επειδή είναι το πλησιέστερο προς στη Γη, ουράνιο σώμα. Είναι λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο (27%) του μεγέθους της Γης, μια αναλογία (1: 4) που στην ουσία είναι πολύ μικρή σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο πλανήτη και το φεγγάρι του. Το φεγγάρι της Γης, είναι το πέμπτο μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό σύστημα. Η μέση ακτίνα του φεγγαριού είναι 1.079,6 μίλια (1.737,5 χιλιόμετρα). Διπλασιάστε αυτά τα στοιχεία για να πάρετε τη διάμετρο: 3.475 χλμ., δηλαδή λιγότερο από το ένα τρίτο του πλάτους της Γης. Η ισημερινή περιφέρεια της Σελήνης είναι 6.783,5 μίλια (10.917 χλμ.)…

Read More

Η επικρατούσα θεωρία που υποστηρίζεται από την επιστημονική κοινότητα, είναι η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης κατά την οποία το φεγγάρι σχηματίστηκε όταν ένα αντικείμενο συγκρούστηκε με την πρώιμη Γη και έσπασε σε κομμάτια. Όπως και οι άλλοι πλανήτες, η Γη σχηματίστηκε από το εναπομείναν σύννεφο σκόνης και αερίου που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Το πρώιμο ηλιακό σύστημα, ήταν ένα βίαιο μέρος και δημιουργήθηκαν πάρα πολλά σώματα που ποτέ δεν πήραν πλήρη πλανητική μορφή. Ένα από αυτά, θα μπορούσε να είχε πέσει επάνω στη Γη πολύ καιρό μετά τη δημιουργία της…

" />

Πώς σχηματίστηκε η Σελήνη;

Η επικρατούσα θεωρία που υποστηρίζεται από την επιστημονική κοινότητα, είναι η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης κατά την οποία το φεγγάρι σχηματίστηκε όταν ένα αντικείμενο συγκρούστηκε με την πρώιμη Γη και έσπασε σε κομμάτια. Όπως και οι άλλοι πλανήτες, η Γη σχηματίστηκε από το εναπομείναν σύννεφο σκόνης και αερίου που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Το πρώιμο ηλιακό σύστημα, ήταν ένα βίαιο μέρος και δημιουργήθηκαν πάρα πολλά σώματα που ποτέ δεν πήραν πλήρη πλανητική μορφή. Ένα από αυτά, θα μπορούσε να είχε πέσει επάνω στη Γη πολύ καιρό μετά τη δημιουργία της…

Read More

Η ζωή ενός άστρου καθορίζεται από τη μάζα του. Τα μεγάλα άστρα έχουν «σύντομη» ζωή και καταλήγουν σε εκρήξεις σουπερνόβα, ενώ τα μικρότερα άστρα ζουν περισσότερο τελειώνοντας την ζωή τους ως λευκοί νάνοι. Η γνώση της μάζας ενός άστρου μας βοηθάει να κατανοήσουμε όχι μόνο τη ζωή ενός άστρου, αλλά και την εξέλιξη των γαλαξιών. Όμως ο προσδιορισμός της μάζας ενός άστρου δεν είναι πάντα εύκολος. Ο καλύτερος τρόπος για να ζυγίσουμε ένα άστρο είναι να μετρήσουμε πόσο δυνατά έλκει ένα άλλο άστρο. Αν τα δυο άστρα σχηματίζουν ένα δυαδικό σύστημα, η ταχύτητα με την οποία περιφέρεται το ένα γύρω από το άλλο καθορίζεται από την μεταξύ τους βαρυτική έλξη…

" />

Πώς ζυγίζουμε ένα άστρο;

Η ζωή ενός άστρου καθορίζεται από τη μάζα του. Τα μεγάλα άστρα έχουν «σύντομη» ζωή και καταλήγουν σε εκρήξεις σουπερνόβα, ενώ τα μικρότερα άστρα ζουν περισσότερο τελειώνοντας την ζωή τους ως λευκοί νάνοι. Η γνώση της μάζας ενός άστρου μας βοηθάει να κατανοήσουμε όχι μόνο τη ζωή ενός άστρου, αλλά και την εξέλιξη των γαλαξιών. Όμως ο προσδιορισμός της μάζας ενός άστρου δεν είναι πάντα εύκολος. Ο καλύτερος τρόπος για να ζυγίσουμε ένα άστρο είναι να μετρήσουμε πόσο δυνατά έλκει ένα άλλο άστρο. Αν τα δυο άστρα σχηματίζουν ένα δυαδικό σύστημα, η ταχύτητα με την οποία περιφέρεται το ένα γύρω από το άλλο καθορίζεται από την μεταξύ τους βαρυτική έλξη…

Read More

Το σύμπαν διαστέλλεται. Αυτό είναι γνωστό από την φασματική ανάλυση του φωτός μακρινών γαλαξιών που αποκαλύπτει την μετατόπιση των σκοτεινών γραμμών απορρόφησης προς το ερυθρό. Όμως το γεγονός ότι η διαστολή του σύμπαντος είναι επιταχυνόμενη, είναι πολύ πιο δύσκολο να αποδειχθεί. Απαιτείται και η μελέτη των υπερκαινοφανών αστέρων τύπου Ια, που θεωρούνται ιδανικά απόλυτα κήρια…

" />

Πως γνωρίζουμε ότι το σύμπαν «επιταχύνεται»;

Το σύμπαν διαστέλλεται. Αυτό είναι γνωστό από την φασματική ανάλυση του φωτός μακρινών γαλαξιών που αποκαλύπτει την μετατόπιση των σκοτεινών γραμμών απορρόφησης προς το ερυθρό. Όμως το γεγονός ότι η διαστολή του σύμπαντος είναι επιταχυνόμενη, είναι πολύ πιο δύσκολο να αποδειχθεί. Απαιτείται και η μελέτη των υπερκαινοφανών αστέρων τύπου Ια, που θεωρούνται ιδανικά απόλυτα κήρια…

Read More

Η σύγχρονη παρατηρησιακή κοσμολογία ξεκίνησε ουσιαστικά από μια ανακάλυψη του Edwin Hubble. Η ανακάλυψη δημοσιεύθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1929, σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Μια σχέση ανάμεσα στην απόσταση και την ακτινική ταχύτητα των εξωγαλαξιακών νεφελωμάτων», στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. Εκείνο που ανακάλυψε ο Hubble προέκυψε μετά από πολυετή μελέτη των φασμάτων των γαλαξιών, την οποία είχε αρχίσει με τον V. M. Slipher το 1914. Στα φάσματα αυτά εμφανίζονται οι σκοτεινές γραμμές απορρόφησης…

" />

Ο νόμος του Χάμπλ (Hubble)

Η σύγχρονη παρατηρησιακή κοσμολογία ξεκίνησε ουσιαστικά από μια ανακάλυψη του Edwin Hubble. Η ανακάλυψη δημοσιεύθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1929, σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Μια σχέση ανάμεσα στην απόσταση και την ακτινική ταχύτητα των εξωγαλαξιακών νεφελωμάτων», στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. Εκείνο που ανακάλυψε ο Hubble προέκυψε μετά από πολυετή μελέτη των φασμάτων των γαλαξιών, την οποία είχε αρχίσει με τον V. M. Slipher το 1914. Στα φάσματα αυτά εμφανίζονται οι σκοτεινές γραμμές απορρόφησης…

Read More

Δείτε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από τη Γη …

Στο άρθρο παρουσιάζονται πληροφορίες σχετικές με τη θέαση του ΔΔΣ. Σύμφωνα με το άρθρο, το καλύτερο χρονικό διάστημα για την παρατήρηση του Διαστημικού Σταθμού είναι λίγες ώρες πριν την ανατολή ή λίγες ώρες μετά την δύση του ήλιου. Τότε το φως του ήλιου ανακλάται από τον διαστημικό σταθμό μέσα στο σκοτεινό φόντο του ουρανού…

Read More

Τα Κιάλια στη παρατηρησιακή αστρονομία

Παρόλο που οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι τα κιάλια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ερασιτεχνική αστρονομία, η αλήθεια είναι διαφορετική. Τα κιάλια μπορούν να αποκαλύψουν ένα μεγάλο κομμάτι του σύμπαντος που μένει αθέατο με το γυμνό μάτι. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να φτάσουν τη μεγέθυνση των τηλεσκοπίων αλλά προσφέρουν ευρύ πεδίο παρατήρησης και καλές εικόνες για μεγάλα σε έκταση αντικείμενα. Ας δούμε τί μπορεί κανείς να παρατηρήσει με τα κιάλια…

Read More

Τα πλησιέστερα άστρα στον Ήλιο μας

Η βασική ιδέα πίσω από την φασματική ταξινόμηση των άστρων είναι πως, για δεδομένη χημική σύνθεση, η διάταξη των γραμμών απορρόφησης που σχηματίζονται στη φωτόσφαιρα του άστρου, εξαρτάται από τις φωτοσφαιρικές θερμοκρασίες και πιέσεις. Πράγματι, είναι μεγάλη η ποικιλία των αστρικών φασμάτων που παρατηρούνται. Η μεγάλη ποικιλία προκύπτει περισσότερο εξαιτίας των διαφόρων ενεργών θερμοκρασιών των άστρων, παρά της διαφορετικής χημικής σύνθεσής τους ή της πίεσης στην επιφάνεια…

Read More

Ω, γίνε καλό κορίτσι, φίλησέ με

Η βασική ιδέα πίσω από την φασματική ταξινόμηση των άστρων είναι πως, για δεδομένη χημική σύνθεση, η διάταξη των γραμμών απορρόφησης που σχηματίζονται στη φωτόσφαιρα του άστρου, εξαρτάται από τις φωτοσφαιρικές θερμοκρασίες και πιέσεις. Πράγματι, είναι μεγάλη η ποικιλία των αστρικών φασμάτων που παρατηρούνται. Η μεγάλη ποικιλία προκύπτει περισσότερο εξαιτίας των διαφόρων ενεργών θερμοκρασιών των άστρων, παρά της διαφορετικής χημικής σύνθεσής τους ή της πίεσης στην επιφάνεια…

Read More